Vakantie komt van het Latijnse woord vacare: ‘leeg worden’. Over leeg worden gaat een heel bekend zenboeddhistisch verhaal. Er was en geleerde professor die naar een beroemde zenmeester ging voor onderricht. De oude meester biedt hem thee aan, en schenkt het kopje van zijn gast zo vol, dat de thee over de rand stroomt. De zenmeester blijft maar doorgieten. (foto Wild Vanilla, www.flickr.com)
‘Meester, roept de geleerde. ‘De kop is al vol! Er kan niets meer bij!’.
‘Geachte professor’, zegt de zenmeester. ‘Net als deze kop bent u vol van uw eigen opvattingen en bespiegelingen. Hoe kan ik u iets over zen leren, als u niet eerst uzelf leegmaakt?’ (zie ook Mark Epstein: ‘Barsten zonder te breken – over loslaten in meditatie en psychotherapie).

In onze westerse wereld (en in coaching ook!) lijken we soms aan een soort psychisch materialisme te lijden. We gieten onszelf vol met ‘meer’. Meer zelfrespect, meer zelfvertrouwen en meer zelfexpressie. Vanuit een bepaald standpunt is dit denk ik ook zinvol. Als je jezelf niet durft te uiten, of alsmaar twijfelt aan jezelf, is het leven moeizaam. Maar het is zonde als je denkt dat je met meer zelfvertrouwen ook meer ‘ik’ bent. Misschien kan het ‘ware ik’ wel meer door je heen schijnen, als je minder hard naar volledigheid en volmaaktheid streeft, als je theekop minder ‘vol’ zit. Als de dingen langzamerhand iets meer mogen zijn zoals ze zijn, en jijzelf dus ook.

En vakantie is een mooie tijd voor leegte, of, zo je wil: ruimte.

Een heel fijne vakantie toegewenst, en tot in  het nieuwe jaar!

warme groet van
Simone